Μοιάζει με το νερό, έχει την όψη και τη πυκνότητα του νερού, όταν έρχεται σε επαφή με το δέρμα έχει διαφορετική υφή με το νερό και, επιπλέον, αφήνει στο δέρμα απειροελάχιστα ίχνη λιπαρότητας. Τί μπορεί να είναι;
Γνωστό εδώ και πάρα πολλά χρόνια το micellar water αποδίδεται στα ελληνικά ως μικκυλιακό νερό αλλά έχει επικρατήσει ο αγγλικός όρος. Μας έρχεται από τη Γαλλία από μια εποχή που οι υδραυλικές εγκαταστάσεις παροχής νερού δεν υπήρχαν καν και οι άνθρωποι έπρεπε να αντιμετωπίσουν πρακτικά ένα ζήτημα με την ποιότητα του νερού: ήταν πολύ όξινο ή βαρύ. Για να το «μαλακώσουν» προσέθεταν κάποιο ελαιούχο διάλυμα (micelles λέγονται τα μικρά ελαιούχα σφαιρίδια).
Με την πρόοδο της ανθρωπότητας και την εγκατάσταση επαρκών υδραυλικών συστημάτων η ποιότητα του νερού ανέβηκε και σιγά σιγά το micellar water εγκαταλείφθηκε. Επανήλθε στην επικαιρότητα όταν διαπιστώθηκε ότι αποτελεί ένα θαυμάσιο καθαριστικό του προσώπου και πραγματικά εξαιρετικό για την αφαίρεση του μακιγιάζ.
Πράγματι, σε αντίθεση με τα κοινά γαλακτώματα που χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό δεν χρειάζεται να τρίψει κανείς το πρόσωπό του (με κίνδυνο να τραυματίσει την επιδερμίδα του) καθώς το micellar water λειτουργεί ως μαγνήτης για τους ρύπους αλλά και τα υπολείμματα μακιγιάζ. Η βασική ιδέα της λειτουργίας του είναι ότι οι "βρωμιές" και τα ίχνη λιπαρότητας ελκύονται από τα σφαιρίδια ελαιούχου στοιχείου που περιέχει και αφαιρούνται αυτόματα. Έτσι το micellar water μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως γενικό καθαριστικό, για την αφαίρεση του μακιγιάζ αλλά ταυτόχρονα και ως ενυδατικό προϊόν.
Οι βιομηχανίες καλλυντικών αντιλήφθηκαν αμέσως τις δυνατότητες του προϊόντος και έσπευσαν να παρουσιάσουν πληθώρα βιομηχανικών προϊόντων υπό την ονομασία micellar water.
Τα προϊόντα αυτά λοιπόν αποτελούνται από: νερό, τα «ελαιούχα» σφαιρίδια και το πιο πιθανό από συντηρητικά και σταθεροποιητές όπως EDTA Αιθυλενοδιάμινο τετραοξικό δινάτριο, Υδροξείδιο του νατρίου (καυστική σόδα), κρυσταλλικά άλατα (NaCl), οινόπνευμα, φυσικά ή συνθετικά αρώματα.
Για τα «ελαιούχα» σφαιρίδια οι βιομηχανίες χρησιμοποιούν συνθετικά υλικά και κυρίως τα περίφημα Επιφανειοδραστικά υλικά που τα βρίσκουμε σε πλειάδα προϊόντων όπως σαμπουάν (για την παραγωγή αφρού), σε κρέμες και γαλακτώματα (δρα ως γαλακτωματοποιητής), σε καθαριστικά κλπ.
Το πρόβλημα είναι ότι τα περισσότερα βιομηχανικά Επιφανειοδραστικά υλικά είναι συνθετικά υλικά προερχόμενα από την πετροχημεία. Τα συνθετικά αυτά μόρια έχουν την τάση να προκαλούν ερεθισμούς και αλλεργίες. Πέραν της ανθυγιεινής δράσης τους στον ανθρώπινο οργανισμό, αποτελούν και παράγοντα μόλυνσης του φυσικού περιβάλλοντος καθώς είναι από ελάχιστα έως μη βιοδιασπόμενα. Υπάρχουν βεβαίως και πιο φυσικά Επιφανειοδραστικά υλικά που προέρχονται από φυσικές πρώτες ύλες με λιγότερους κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία. Σπάνια όμως θα βρει κανείς καταναλωτικά προϊόντα και δη micellar water που να αναφέρουν τη συγκέντρωση ή το ακριβές είδος και προέλευση των επιφανειοδραστικών στοιχείων.
τα Επιφανειοδραστικά
Τα τασιενεργά (η επιφανειοδραστικά) είναι υλικά που έχουν στο μόριό τους ένα υδρόφιλο κεφάλι δηλαδή έχει συνάφεια με το νερό και μια λιπόφιλη ουρά που έχει συνάφεια με τα λίπη. Έτσι μπορούν να φέρουν σε επαφή λάδι και νερό που κανονικά δεν ανακατεύονται. Τα τασιενεργά είναι και γαλακτωματοποιητές. Το φυσικό σαπούνι για παράδειγμα είναι τασιενεργό. Η τεχνολογία έχει αναπτύξει και πολλά άλλα τασιενεργά που λειτουργούν σε ουδέτερο pH και διαφέρουν ως προς την αποτελεσματικότητά τους σαν καθαριστικά, ως προς τον αφρισμό, την ερεθιστικότητα, την συμβατότητα με λιπαρή η ξηρή επιδερμίδα. Τα τασιενεργά ανάλογα με την χημική τους σύσταση διαιρούνται σε ανιονικά, κατιονικά, μη ιονικά, αμφοτερικά.
0 Σχόλια